Bir bakın etrafınıza lüten, tanıdığınız başarılı insanların kaçı mutlu acaba? Anormal değiller mi? Normaller mi yoksa?
Sizi bilmem ama benim çevremde çok başarılı insanların hemen hemen hepsi normal sayılmıyor. Toplumumuzda akademik başarı olmazsa "başarısız bireysiniz" algısı pompalanmış yıllardır. Bir nevi çaresizce öğrenilmiş, öğrenilmiş çaresizlik gibi adeta.. Çok zeki insanların çoğu başkalarının istediği yerlerde. Mutlu oldukları tek nokta isteneni kusursuzca yapmış olmaları. Pek nadirdir istediği işi yapan zeki insan.
Hasılı gelin şöyle bir şey yapalım. Çocuklarımıza önce öğrenmeyi öğretelim. Varsın uzun sürsün. Matematikten, Fenden, tarihten, hatta resimden, müzikten ve beden eğitiminde kısalım. Çocuğa hiç bilmediği bir konuyu nasıl öğrenebileceğini öğretelim önce. Bunu başarabilirsek, çocuk kendisinin rehberl olacak, zevk aldığı şeyleri yapmaya yönelecektir. Bu aşamadan sonra başka bir şey yapmanıza gerek yok. Sadece geri çekilip bütün olanları keyifle ve şaşkınlıkla izleyin. Fakat bu aşamadan sonra karşımıza ekonomik durumu iyi olmayan ebeveynlerin yerini alacak biri lazım. Devlet baba, devlet ana olacak. Fazla şımartmadan, dozunda bir ekonomik yardım ile başarıya alışmış ve neyi yapması gerektiğini çok iyi bilen bireyleri O da gururla seyredecektir. Bir çocuğa nasıl öğrenmesi gerektiğini öğretebilen bir öğretmen, dünyanın en kutsal mesleğini icra ediyordur.
27.02. 2018 | 17:12 | Aydın